De korte roman of lange novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af van Dimitri Verhulst is de opvolger van de onverwachte succesroman De helaasheid der dingen. Mevrouw Verona is oud en woont samen met haar trouwe hond in het boerendorpje Oucwègne. Ze kan de heuvel waarop ze woont nog maar amper beklimmen en weigert in opstand te komen tegen haar ouderdom. Op een koude februaridag daalt ze uiteindelijk de heuvel af om nooit meer terug te keren. Het verhaal van de weduwe die zich overgeeft aan de dood, vormt de rode draad van een vertelling die doordrongen is van tijdelijkheid en melancholie.
Het boek schetst ook de geschiedenis van het geïsoleerde en in verval geraakte Oucwègne. Het Waalse dorpje is ten dode opgeschreven: de vorige generatie had zich haast uitsluitend in zonen voortgeplant, de gemeenschap loopt langzaam maar zeker leeg en zal weldra worden "geslachtofferd voor de heilige mobiliteit". Diegenen die achtergebleven zijn, leven op geroosterde worst en herinneringen aan glorieuzer tijden, toen men nog uit het noorden kwam om in de mijnen te werken. Mevrouw Verona en haar Meneer Pottenbakker waren de laatste inwijkelingen geweest, en tot verbazing van de mannelijke dorpelingen bleef Verona zelfs nog toen haar echtgenote zich had opgeknoopt. Veel kans op een affaire maken ze echter niet, want Verona vertikt het om "de allenigheid" op te geven. Ze heeft het verlies nooit kunnen verteren en wentelt zich in haar ontroostbaarheid.
Tegenover de tragiek staan de vaak erg humoristische beschrijvingen van het dorpsleven. Verhulst stelt daarbij vooral vast en gaat nergens over tot naïeve verheerlijkingen: de ondertoon is nogal ironisch en de marginale bucolica die de schrijver zo creëert, hangen aaneen van de gezapige anekdoten over iets dat al bijna verdwenen is. Zo wordt er verteld hoe een koe verkozen wordt tot officieuze burgemeester en maître de cérémonies van het dorp en hoe bijna alle dorpelingen bij ziekte de veearts raadplegen, want de mens is uiteindelijk toch niet meer dan "een zak met wat darmen en poten eraan, bij elkaar gehouden door een karkas en slijm".
Mevrouw Verona daalt de heuvel af leest als een pastorale vertelling over wat er nog overblijft van de eeuwige liefde enerzijds en van het natuurlijke ritme van een agrarische maatschappij anderzijds. Dimitri Verhulst slaagt erin de emotionele inslag van de roman niet te laten ontaarden in goedkope sentimentaliteit en onderscheidt zich door zijn ironische, soms beeldrijke stijl en een literair Vlaams dat nergens geforceerd klinkt. Het resultaat is een ingetogen verhaal over de dingen die voorbijgaan en over het grote Niets dat ons allemaal te wachten staat. [Koen Sels] Masquer le texte

Integrale weergave van het gelijknamige boek, voorgelezen door de auteur zelf. Het boek is aangeboden in de a.i.'s boeken* met onderstaande tekst van recensent mr. dr. J.J. Groen. 'De Vlaamse dichter en schrijver Dimitri Verhulst (Aalst, 1972, auteur van o.a. 'Problemski Hotel' en 'De helaasheid der dingen') beschrijft in deze novelle een oude vrouw die op een koude winterdag bewust de berg waarop zij woont, afdaalt om in de kou te sterven. In onnavolgbaar mooi Zuid-Nederlands beschrijft Verhulst in prachtige miniatuurtjes haar herinneringen aan hoogst merkwaardige mensen en gebeurtenissen in het kleine Franse dorpje waar zij met haar man jaren geleden vanuit de grote stad is komen wonen. De schitterende, makkelijk leesbare novelle kan een ruim publiek aanspreken.'