Op een ochtend beslist Jasper dat hij een partijtje wil. Niet zomaar een partijtje, maar een echt verjaardagspartijtje. Meer dan vier regels tekst heeft dit prentenboek niet nodig om over te gaan tot een interactieve dialoog met Jaspers tegenpartij, die nooit in beeld komt en van wie ook nergens de naam of rol vermeld wordt. Enkel de cursivering van de tekst zorgt ervoor dat de lezer begrijpt dat het om iemand anders dan de hoofdfiguur Jasper gaat. De antwoorden van Jasper zijn zo geformuleerd dat het lijkt alsof hij die enkel in zijn hoofd geeft, maar het vreemde daarbij is dat de tegenpartij die antwoorden wel blijkt te kunnen horen. Op de opmerking van de onzichtbare persoon dat ‘zin hebben in een feestje wel een goed idee is’, schrijft Jasper op een groot vel papier: ‘Harteluk gefelisiteert Jasper.’ Dat leidt tot de repliek dat hij helemaal niet jarig is en dat pas over een half jaar zal zijn. Maar dat laat Jasper niet aan zijn hart komen. Hij repliceert filosofisch: ‘Je hoeft alleen maar de datum te veranderen.’ De onzichtbare tegenpartij gaat in op het verzoek van Jasper om limonade met prik en een heleboel snoep. De slingers moet Jasper zelf maken, maar daarin heeft hij geen zin. Hij maakt een nieuw blad met daarop ‘Héél harteluk…’ De tegenpartij vraagt dat Jasper een lijstje maakt met de namen van de kinderen die hij wil uitnodigen. Maar dat wil Jasper helemaal niet; waarom moet je kinderen uitnodigen op een verjaardagspartijtje? Die kinderen willen dan weer met zijn speelgoed spelen, zullen zijn snoep opeten en zijn priklimonade opdrinken. Jasper is wel akkoord om in te gaan op de suggestie van de onzichtbare persoon om zijn vriendinnetje Julie uit te nodigen, op voorwaarde dat ze een heel groot cadeau meebrengt. De opmerking dat je niet om cadeaus mag vragen, negeert Jasper zonder meer — op de illustratie zie je Jasper met gesloten ogen zijn pyjamavest boven zijn hoofd rondzwieren — en wanneer de bel gaat en Julie met een cadeautje voor de deur staat, zegt hij…
De sterkte van dit verhaal zit in de manier waarop Jasper in gedachten reageert op de tegenpartij, die erg volwassen argumenten aanhaalt. Het soort argumenten waar jonge kinderen niet echt tegenop kunnen, maar waarvan ze balen. Daarom zal dit verhaal de doelgroep sterk aanspreken. Komt daarbij dat de sobere pentekeningen de al even sobere tekst versterken. Zo zie je een joelende bende kinderen dingen stukmaken en rommel maken wanneer Jasper aangeeft geen kinderen te willen uitnodigen. De mimiek en lichaamstaal van de kinderen zijn sprekend. Van Jasper is enkel zijn rug te zien. Julie — ook ingekleurd voor zover ze te zien is — gaat grotendeels verscholen achter een kleurig, mooi verpakt en reusachtig cadeau. Wanneer Julie in werkelijkheid aanbelt, blijkt ze een klein zelfgemaakt cadeautje bij te hebben. Net zoals in Jasper wil een vleermuis staat Jasper op elke prent centraal. Ook in dit boekje schuilen veel humoristische details in de prenten. Leuk om voor te lezen. [Hilde Debacker] Verberg tekst

Jasper wil vandaag een verjaardagsfeestje, maar hij is nog helemaal niet jarig. Hij vindt dat dat niet uitmaakt. Je hoeft toch alleen maar de datum te veranderen? De ik-persoon die tegen hem praat, verzint allerlei dingen die bij een feestje horen. Maar daar heeft Jasper allemeel geen zin in en in gedachten laat hij dat ook blijken. Zoals kinderen uitnodigen en slingers maken. Maar hij wil wel een groot cadeau. Van zijn vriendinnetje Julie. Schattig, klein verhaal, over een eigenwijs jongetje met een eigen willetje dat zeker herkenbaar zal zijn voor de doelgroep. Zijn karakter komt erg goed tot uitdrukking in de illustraties, die in dit geval echt een verrijking van de tekst zijn. Weinig tekst, sfeervolle pentekeningen die gedeeltelijk zijn ingekleurd. Overzichtelijke, rustige lay-out met veel wit op de pagina's. Niet voor een hele grote doelgroep geschikt. Tegelijkertijd verschenen 'Jasper wil een vleermuis' en 'Jasper is onzichtbaar'*. Vanaf ca. 4 jaar.

Jasper is zo’n jongetje dat de wereld naar zijn hand zet. Of dat toch graag zou willen doen. Als Jasper dus zin heeft om vandaag jarig te zijn, begrijpt hij niet dat iemand er een punt van maakt dat dit een half jaar te vroeg is. Wat maakt dat uit? Dan hoef je toch alleen maar de datum te veranderen? Kinderen uitnodigen wil Jasper niet, behalve Julie. Als zijn omgeving het spelletje meespeelt, en Julie met een zelfgemaakt cadeautje aan de deur staat, heeft Jasper het lef te reageren met “Verjaardag? Welke verjaardag? Ik ben pas over een half jaar jarig ...” (p. 23 – 24).
Dit boek maakt deel uit van een hele leuke nieuwe reeks, waarin een hoogst eigenwijs jongetje de hoofdrol speelt. Elk boekje vertrekt van een wild idee dat Jasper in zijn hoofd heeft en dat hij koste wat het kost ten uitvoer wil brengen. Een ouder, buiten beeld, probeert hem op andere gedachten te brengen, maar dat is bij een jongetje als Jasper niet evident. De illustraties zijn rustig ingekleurd en sober qua achtergrond, zodat alle aandacht gaat naar Jaspers gedrag, mimiek, en zelfs gedachten. Een aanwinst, deze reeks!
Verberg tekst