Deze bundeling van 4 verhalen was het goede prozadebuut van de Vlaamse dichter/schrijver/performer (1958). De verhalen zijn verrassend, verschillend, maar toch overeenkomstig in hun fantasievolle, absurde uitweidingen. Onderwerpen in dit boek lijken vooral aangedragen te worden door familieleden, maar dat levert geen kommervolle terugblik op des schrijvers jeugd op, maar prachtige, afwisselend ontroerende en schokkende verhalen. In de verhalen lopen vaak werkelijkheid en fictie, en vooral heden en verleden dooreen. Figuren uit het verleden treden aan. Zoals in het laatste verhaal, waar het verhaal begint in een zaal vol overleden staatslieden en beroemdheden, aan wie drie 'afspiegelingen' van Lanoye over de dood van zijn broer vertellen. Soms doen de verhalen aan die van Biesheuvel denken, maar de toon ervan is veel opgewekter, en juist daarom zijn ze dan schrijnender. Herziene editie in de reeks 'Lanoye Hard Gemaakt': levendig vormgegeven, gebonden heruitgaven van vroeger werk op pocketformaat; kleine druk. Verberg tekst