Voor de derde maal nam Thomas Rosenboom (1956) met deze roman een historisch onderwerp bij de kop om de lezer een genoegen te doen met vele staaltjes van zijn stilistisch vernuft. Deze keer koos hij het jaar 1888 als uitgangspunt voor zijn verhaal. Hoofdpersonen zijn de neven Christof Anijs, kinderloos apotheker te Hoogeveen, en Walter Vedder, vioolbouwer in Amsterdam, gescheiden en eveneens zonder nageslacht, beiden begin 60. Het zijn typische Rosenboom-personages: zich superieur wanend aan de maatschappelijke stand waartoe ze behoren, hakend naar erkenning door hoger geplaatsten, bezeten van een ideaal, waarvan de vervulling schijnbaar binnen handbereik ligt, maar dat ze, mede door hun grenzeloze naïefheid en zelfoverschatting, op weergaloze wijze om zeep weten te helpen. Ook in deze roman ritselt het van woorden en uitdrukkingen die reeds lang in onbruik zijn geraakt. Hun betekenis laat zich echter in de meeste gevallen uitstekend uit de context afleiden. Dit is in tweeërhande zin kostelijk leesvoer voor literaire fijnproevers. Uitgave in zakformaat op dundrukpapier als zogenoemde 'dwarsligger'; de regels lopen evenwijdig met de rug, zodat de lezer het boek een kwartslag moet keren en de vouw van de rug zich horizontaal halverwege de bladspiegel bevindt. Kleine druk. Verberg tekst