Is Schone slaapsters, de nieuwe turf die Stephen King (70) samen schreef met zijn jongste zoon Owen (40), een gruwelijke variatie op een boosaardig sprookje of een subtiel commentaar op het feminisme? Daar zal een masterstudent zich ooit wel over buigen. Het vertelplezier spat er alvast van af.

Het was Owen King, die tot nog toe vooral korte verhalen schreef, die met het idee kwam en het ook uitwerkte, waarna zijn vader het manuscript liefdevol becommentarieerde en aanvulde.

Dit is een typisch Kingverhaal dat zich afspeelt in een stadje in de Appalachen, de bergketen in het oosten van de VS waar de crisis zwaar heeft toegeslagen. Velen werken er in de vrouwengevangenis waar het leven voor de gevangenen en de bewakers rauw en grauw is. Net daar breekt een pandemie uit waardoor vrouwen in slaap vallen en bedekt worden met een cocon. Als ze ontwaken of wakker worden gemaakt, zijn het moorddadige wezens geworden die het vooral op de mannen gemunt hebben. Zelfs in het Witte Huis weten ze zich geen raad met de moordende sekse.

Net als in Gevangen, waarin een stadje voor de buitenwereld wordt afgesloten door een koepel, en in 22-11-63, waarin een man terug in de tijd reist om de moord op Kennedy te verhinderen, blinkt Schone slaapsters uit in de beschrijving van boeiende personages die elk hun sores hebben en met vallen en opstaan samenleven in een kleine gemeenschap. Het bovennatuurlijke element is goed uitgewerkt, maar leidt vooral in de tweede helft van het boek tot groteske scènes. Toch herken je in veel de hand van de meester die weet hoe hij een verhaal epische vormen moet geven, maar tegelijk ook de fans wil bedienen die smachten naar gruwel en horror.

Ik lees liever de meer subtiele King die over alledaagse mensen schrijft, die niet vies is van wat sentiment en die het bovennatuurlijke tot een minimum beperkt.

Vertaald door Annemarie Lodewijk en Sabine Mutsaerts, The House of Books, 831 blz., 25 € (e-boek 4,99 €). Oorspronkelijke titel: 'Sleeping beauties'.

Verberg tekst

De wereld wordt geteisterd door een virus, de auroragriep, waarvan alleen vrouwen last krijgen. Zodra ze in slaap vallen, groeien er haren uit hun gezicht en verdwijnen ze achter spinrag. Probeer als man de cocon niet open te breken, want dan heb je de poppen aan het dansen.

Plaats van handeling is Dooling, in de wat achtergebleven Appalachen, waar een vrouwengevangenis staat vol gedetineerden die natuurlijk ook allemaal in slaap vallen, op een paar uitzonderingen na. Buiten de muren ontstaat een rauwe mannenmaatschappij, met tal van onvergetelijke karakters. King, in recente interviews: 'Als de mannen in slaap zouden vallen en vrouwen alleen overbleven, is er geen verhaal.'

En dan is er de raadselachtige 'vreemdeling' Evie Black, een elf-achtige verschijning met bovennatuurlijke krachten, een jonge vrouw die niet in slaap valt. Vormt zij de sleutel die de schone slaapsters weer tot leven kan wekken?

Het idee van het fantasyverhaal is van Owen, maar de inbreng van King sr. is ongetwijfeld groot geweest, want Schone slaapsters is een 'echte' King geworden, die uiteraard ook weer een lekkere film (of tv-serie) zal opleveren. Enige minpuntje: dat na de spetterende finale nog zoveel pagina's volgen.

****

Uit het Engels vertaald door Annemarie Lodewijk en Sabine Mutsaers. The House of Books; 832 pagina's; € 25.

Verberg tekst

Veel valt er in Dooling, in de Appalachen, niet te beleven. Sheriff Lila Norcross vult haar dagen met verkeersongelukken, methamfetamineverslaafden en huiselijk geweld. Haar man Clinton werkt, na een eendagscarrière als zelfstandig psychiater, in de lokale vrouwengevangenis. Maar dan gebeurt er iets vreemds: vrouwen vallen plots in een diepe slaap en raken ingesloten door een cocon. Wanneer die cocons worden opengebroken, ontpoppen ze zich tot uiterst moorddadige wezens die geen genade kennen met hun mannen en zonen. Lila gaat de strijd aan met de dreigende ziekte. Clinton probeert erachter te komen waarom de jonge Evie als enige vrouw immuun blijkt te zijn. En nu de vrouwen zich tegen hen keren, glijden de mannen in geen tijd af tot bestiaal gedrag.

Stephen King schreef Schone slaapsters samen met zijn zoon Owen. Het boek leest als een frisse, jonge Stephen die er weer helemaal staat. Wie wat schreef, is niet duidelijk. Hier is gewoon een briljante verteller en psycholoog aan het werk, die een vernuftige plot weeft rond de angstaanjagende gedachten in het menselijk onderbewustzijn die plots de vrije loop krijgen. Wat in Schone slaapsters nog het meest opvalt, is dat als vrouwen niet langer de morele maatstaf kunnen zijn, mannen hun driften snel de vrije loop laten en er een zootje van maken. Zelfs de vos in het verhaal begrijpt dat rust en vrede de nabijheid van een vrouw vereisen.

****

The House of Books (oorspronkelijke titel: Sleeping Beauties), 832 blz., € 25.

Verberg tekst

Een geheimzinnige ziekte treft alle vrouwen ter wereld. Zodra ze gaan slapen, komt er uit hun huid een weefsel dat hen omringt als een cocon, waarna ze niet meer wakker worden. Het is niet mogelijk om hen te bevrijden uit het weefsel. Degenen die het proberen, moeten het met de dood bekopen. In het Amerikaanse stadje Dooling verschijnt de jonge Evie, die als enige vrouw geen last heeft van de slaapziekte. Wanhopige mannen die hun vrouw hebben verloren, vermoeden dat Evie de sleutel in handen heeft om de ziekte te genezen. Vader (1947) en zoon (1977) King bundelen voor het eerst hun krachten in dit gezamenlijke project. In het verhaal is de meesterhand van de vader te herkennen: een mysterieuze buitenstaander introduceren bij een gemeenschap, waarna aan de hand van een aantal personages beschreven wordt hoe die hele gemeenschap op de kop wordt gezet. De schrijfstijl is algemeen gebleven, waardoor niet te herleiden is wat door de vader en wat door de zoon is geschreven. Met voorin een overzicht van alle personages. Verberg tekst