In de Classics 1000 van Radio 1 staat 'Don't fear the reaper' van de Amerikaanse hardrockgroep Blue Öyster Cult (BOC) op nummer 577. De sixtiesband is nog steeds actief, maar dit nummer is hun enige klassieker.
Nu krijgt de groep opnieuw alle aandacht omdat Robert Galbraith, het pseudoniem waaronder J.K. Rowling al drie misdaadverhalen heeft geschreven, in Het slechte pad uit meer dan vijftig songs van de groep citeert. De gruwelijke moordenaar in het boek stuurt flarden teksten van BOC mee met ledematen die hij laat bezorgen aan Cormoran Strike en zijn assistente Robin Ellacott, de speurders in Galbraiths boeken. Strike zelf verloor een onderbeen toen hij vocht in Afghanistan. Nu is hij privédetective. Hij weet zeker dat hij de moordenaar kent en heeft een aantal valabele kandidaten. Onder hen is ook zijn stiefvader, een voormalige rockster die wordt verdacht van de moord op de moeder van Strike, ooit een bekende groupie. Veroordeeld werd hij echter nooit.
Er bestaat zoiets als je aangetrokken voelen tot mensen met een amputatie of een lichamelijk gebrek. Galbraith is niet de eerste die deze uitzonderlijke vorm van seksuele opwinding …Lees verder
Nu krijgt de groep opnieuw alle aandacht omdat Robert Galbraith, het pseudoniem waaronder J.K. Rowling al drie misdaadverhalen heeft geschreven, in Het slechte pad uit meer dan vijftig songs van de groep citeert. De gruwelijke moordenaar in het boek stuurt flarden teksten van BOC mee met ledematen die hij laat bezorgen aan Cormoran Strike en zijn assistente Robin Ellacott, de speurders in Galbraiths boeken. Strike zelf verloor een onderbeen toen hij vocht in Afghanistan. Nu is hij privédetective. Hij weet zeker dat hij de moordenaar kent en heeft een aantal valabele kandidaten. Onder hen is ook zijn stiefvader, een voormalige rockster die wordt verdacht van de moord op de moeder van Strike, ooit een bekende groupie. Veroordeeld werd hij echter nooit.
Er bestaat zoiets als je aangetrokken voelen tot mensen met een amputatie of een lichamelijk gebrek. Galbraith is niet de eerste die deze uitzonderlijke vorm van seksuele opwinding opvoert, Mo Hayder verwerkte het in Duivelswerk. De lezer van Het slechte pad moet best een sterke maag hebben. Daarom is het misschien opmerkelijk dat Galbraith het nawoord begint met de bekentenis dat hij zich niet kan herinneren 'met meer plezier aan een boek te hebben gewerkt'.
Het slechte pad is lekker griezelen voor volwassenen. Na het sterke debuut Koekoeksjong en het mindere Zijderups is dit een uitmuntende misdaadroman waarin gruwel, spanning, plezier en zelfs romantiek zitten.
Vertaald door Sabine Mutsaerts, Boekerij, 575 blz. Oorspronkelijke titel: 'Career of evil'.
Verberg tekst