De kleur van de lucht? Blauw, zou je denken. De veelkleurige titel op de cover van dit boek laat echter vermoeden dat dit standaardantwoord hier geen optie is. In dit boek heeft de lucht ‘een heel nieuwe alles-door-elkaar-kleur’. Marisol is kunstenares en heeft haar eigen museum. De prent naast de tekst toont wat het museum in werkelijkheid is: een koelkast beplakt met kinderschilderijen. Peter H. Reynolds, schrijver en illustrator, neemt met dit beeld de fantasiewereld van het kind au sérieux. Deze benadering maakt de scène levensecht. De fijne humor die erin verborgen ligt, is vertederend. Zo'n koelkasttentoonstelling laat kleine vingers kriebelen: zo een museum wil elke kunstenaar in spe toch!
De klas van Marisol krijgt de opdracht samen één schilderij te maken. Maar hoe kan het meisje de lucht schilderen als ze haar blauwe verf niet vindt? Teleurgesteld keert ze naar huis. De ondergaande zon schittert in geelrode kleurschakeringen, de nacht is zwart, de morgen regengrijs. De lezer herkent de anders-dan-blauwe lucht. Hij wordt er, een pagina later, nog eens uitdrukkelijk op gewezen in de tekst. ‘In haar dromen zweefde ze door de lucht, een lucht waarin duizenden kleuren door elkaar heen dwarrelden’. Een dubbele pagina krullige kleurschakeringen met een slaapzwevend kind erbij, zet deze zin kracht bij. Dit beeld is naar mijn gevoel, niettemin ietwat klef. De ode aan diversiteit is nobel, maar wordt me met deze illustratie te stroperig.
Weer op school neemt het meisje haar palet en mengt. ‘Die kleur erbij, en die, en die was ook mooi. Marisol draaide haar kwast door de verf om een heel nieuwe alles-door-elkaar-kleur te maken.’ Op de laatste pagina bewondert de hele klas het resultaat: de lucht is een en al bonte schakeringen van alle kleuren behalve blauw. Eigenaardig, want als ik kleuren meng, komt er vaalbruin tevoorschijn.
Reynolds maakte eerder al De stip (2003), Meer van mij (2006) en Ik ben hier (2011). Net zoals in deze voorgangers werkt hij in De kleur van de lucht met pen, inkt en waterverf tegen een witte achtergrond. De raak gekozen kleuraccenten en de grote ruimte die hij aan de witte achtergrond toekent, brengen het werk tot leven. Reynolds getuigt over zijn geloof in creativiteit. Hij zegt dat hij kinderen wil aanmoedigen buiten de lijntjes te denken. Daar is hij in dit boek ook in geslaagd, al had ik het liever minder zweverig gezien. [Gerda Tersago] Verberg tekst

Marisol is gek op tekenen. Ze tekent altijd en overal. Ze kan niet wachten, als ze samen met haar klas de muur van de bibliotheek mag beschilderen. Ze weet één ding: zij zal de lucht verven. Als ze bij de potjes verf kijkt, ontdekt ze dat er geen blauw bij zit. Hoe kan ze de lucht schilderen als die kleur ontbreekt? Even later gaat ze met de schoolbus naar huis en terwijl ze naar de lucht kijkt, weet ze ineens de oplossing. In dit prachtig geïllustreerde boekje wordt de lezer duidelijk gemaakt, dat je verder moet kijken dan de 'gebaande paden'. Kinderen worden aangezet tot creativiteit. Op elke pagina staan een aantal korte tekstregels in een fantasieletter, met daarnaast of daaronder grappig getekende illustraties in zwart, bruin en wit; alleen de tekeningen van de kinderen en de tekenmaterialen zorgen voor enkele kleuracccenten. Pas als Marisol in de schoolbus zit en naar de lucht kijkt, komt er meer kleur in de afbeeldingen. En als ze droomt dat ze door de lucht zweeft, spatten de kleuren van de pagina af. Dit eenvoudige verhaal kan prima gebruikt worden op kinderopvang en basisschool en zal kinderen zeker stimuleren bij creatieve activiteiten. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Marisol schildert graag en veel: ze is echte kunstenaar. Ze heeft haar eigen museum en verrast iedereen met een mooie tekening. Op een dag stelt de juf voor om de muur van de bibliotheek te schilderen. Eerst moeten ze een ontwerp maken. De kinderen schilderen vissen en de oceaan. Marisol wil de lucht schilderen maar ze heeft geen blauwe verf. Ze kan de lucht dus niet schilderen, denkt ze. Maar in de bus naar huis kijkt ze naar de lucht en naarmate de dag vordert ziet ze de lucht steeds andere kleuren aannemen. De volgende dag maakt ze een lucht van heel veel kleuren door elkaar en dat is de kleur van haar lucht. Mooi om kinderen te leren kijken en van stereotiepen los te helpen komen. Dit boekje is een ode aan de fantasie en de creativiteit.