Zomer 1943: de GI 's Frangie, Rainy, Jenou en Rio gaan met hun medesoldaten naar het eiland Sicilië. Er wordt keihard gevochten onder slechte omstandigheden (regen, modder) en er vallen veel gewonden en doden. Ook hospik Frangie raakt gewond, maar gaat door. De vriendinnen Rio en Jenou vervreemden van elkaar, omdat Rio er geen moeite mee heeft de vijand te doden. Rainy wordt vanwege de maffiaconnecties van haar vader ingezet voor een speciale missie, wat haar bijna het leven kost. Dit tweede deel* in de serie 'Frontlines' is harder en schokkender dan het eerste, maar ook de hoofdpersonen zijn harder geworden. Er zijn weer dagboekfragmenten van een onbekende, en gecensureerde brieven aan het thuisfront. Op het slot krijgen drie hoofdpersonen in Amerika met veel ceremonie een Silver Star (voor moed). Maar ze willen terug! Er volgt een derde deel. Achterin een verklarende woordenlijst en een nawoord van de auteur. Vanaf ca. 15 jaar.

Drie jonge Amerikaanse vrouwen hebben elkaar leren kennen in Noord- Afrika tijdens WO II. In 1943 leveren ze elk op hun manier verder strijd in Italië en kruisen hun wegen elkaar opnieuw. Infanterist Rio raakt gewond bij de landing in Sicilië, maar dat houdt haar niet tegen zo dapper door te stoten naar Napels dat ze bevorderd wordt tot sergeant. De zwarte korporaal Frangie heeft af te rekenen met een stevige dosis racisme maar verricht als hospik heldendaden in het redden van anderen, tot ze zelf zwaargewond raakt. De Joodse Rainy ten slotte valt door haar spionage opdracht in handen van de Gestapo.

Het gegeven van vrouwen die meevechten in de Tweede Wereldoorlog is op zijn minst goed bedacht. Het thema van seksisme dat hiermee aangesneden wordt, is bovendien nog verrijkt met racisme, niet alleen tegen zwarten, maar ook tegenover Japanners. Daarnaast besteedt de auteur uitvoerig aandacht aan de manier waarop de jonge vrouwen omgaan met een eerste seksuele ervaring, hun gevoelens ten opzichte van elkaar, en de psychologische evolutie die ze doormaken door de oorlog.

Het moet gezegd dat het verhaal nauwelijks te volgen is wanneer je het eerste deel niet gelezen hebt. Of beter gezegd, de drie verhalen, die in korte hoofdstukjes afwisselend over elk van de drie berichten, en die elkaar soms kruisen. Ongewone voornamen van de meeste personages maken het er niet makkelijker op te volgen. De militaire bewegingen zijn nogal eens lang en saai, wat maakt dat je traag vordert.

Verberg tekst