De magische globe is het vervolg op De ogen van Kronos. Nadat Petra Kronos in dat boek de ogen van haar vader uit het kasteel van prins Rodolfo heeft ontvreemd en de klok onbruikbaar heeft gemaakt, zijn ze niet meer veilig. Bovendien heeft de zigeunerjongen Neel, die Petra geholpen heeft met zijn magische vingers, een fortuin aan goud en juwelen gestolen. En de prins had toch al zo’n hekel aan zigeuners. Zijn eerste bevel is dan ook om alle zigeuners op te sluiten: ‘Ze trekken veel en snel rond, als een ziekte.’ Om Petra’s vader op te halen en Petra onschadelijk te maken, schakelt de prins Gristleki in, of Grijze Mannen. De Gristleki lijken op mensen, maar dan wel als ‘geraamtes met een strakgespannen slangenhuid over hun kale botten en klauwen.’ Petra’s vader wordt gevangengenomen en opgesloten. De magische globe draait overigens niet meer rond de ogen van de instrumentenmaker Mikal Kronos, maar om het bezit van twee globes van de kaartenmaker Mercator.
Na een inleiding, die de gebeurtenissen uit het eerste deel samenvat, splitst het verhaal zich op in twee verhaallijnen, die elkaar regelmatig afwisselen. De ene lijn beschrijft de avonturen van de Pacolet, een schip vol zigeuners, dat via Marokko ten slotte in Londen terechtkomt. De andere verhaallijn speelt zich helemaal in Londen af en stelt Petra centraal. Aan boord van de Pacolet bevindt zich onder anderen Neel, die met zijn magische gaven de hemelglobe moet opsporen. De zigeuners zijn al in het bezit van de kostbare aardglobe. Die geeft de plaatsen aan met de poorten voor een kortere weg naar een ander deel van de wereld. De meeste van die wegen kennen de zigeuners al, reizigers als ze zijn. Maar de globes van Mercator kunnen hen van dienst zijn om precies alle in- en uitgangen te kennen. Bij toeval pikken ze op een strand Tomik op, de vriend van Petra. Neel en Tomik, eigenlijk rivalen, worden tijdens de reis vrienden. De reis is vol avonturen, met spionnen, een achtervolging op volle zee en een vreselijke storm. De Pacolet komt uiteindelijk in Londen terecht, waar de hemelglobe zich moet bevinden.
Petra wordt door een magische kracht overgebracht naar Londen als de Grijze Mannen haar dreigen te verslinden. John Dee, een spion van de Engelse koningin en een oude bekende van Petra, heeft voor deze truc zijn dochters ingeschakeld; die kunnen net als de zigeuners poorten maken in de ruimte. John Dee heeft zijn eigen plannen, waarvoor hij Petra goed kan gebruiken. Ook deze lijn zit vol avonturen: Petra leert schermen en raakt verliefd op haar leraar, raadgevers van de koningin worden vermoord en er loopt een spion van prins Rodolfo rond. De grote vraag is wie wel en wie niet te vertrouwen is. Als prins Rodolfo weet krijgt van de vermoedelijke verblijfplaats van de magische globe, steekt zijn hebzucht de kop op. Ook hij besluit af te reizen naar Londen. Daar vindt uiteindelijk de ontknoping plaats. Petra kan naar huis, maar krijgt dan van John Dee te horen dat haar vader veranderd is in een Gristleki. Dan neemt ze het besluit om met de zigeuners mee te gaan naar India, hun bakermat. Ook Tomik gaat mee. Het doel van het onvermijdelijke derde deel is hiermee gegeven: de gedaanteverandering van haar vader ongedaan maken.
In het nawoord krijgt de tinnen speelgoedspin en raadgeefster van Petra de taak om te vertellen wat historisch is en wat fictie. Net als in De ogen van Kronos komen er veel historische gegevens in het verhaal voor. Dat Astrophil het woord krijgt, geeft echter aan dat het avontuur en de fantasie het overwicht hebben: de magische krachten in de vingers van Neel, de telekinetische gaven van John Dee en de magie van diens dochters; de kunstmatige spin Astrophil die een intelligente boekenwurm is en vloeiend talen leert... Er is echter voldoende tegenwicht voor al die fantasie. De globes waren in de zestiende eeuw nieuw, zodat het begrijpelijk is dat er bijzondere krachten aan toegekend werden. Petra komt psychologisch heel goed uit de verf. Eerst verzet ze zich tegen de beweringen dat zij bijzondere krachten zou hebben, ze noemt zichzelf een meisje uit Bohemen dat gewoon wat geluk heeft. Ook Neel en Tomik zijn vooral gewone jongens, die op een bijzondere manier bevriend raken. Alleen bij de ontknoping, als alle personen op zoek naar de hemelse globe in Londen bij elkaar komen, zorgt de luchtgeest Ariël voor te veel hocus pocus. Overigens weet John Dee er aan het einde zelfs een filosofische gedachte uit te krijgen: ‘Ik probeer al mijn hele leven zoveel mogelijk te weten te komen. Maar het belangrijkste wat ik heb ontdekt, is dat sommige soorten kennis pijn doen. Sterker: ze kunnen je breken.’ Het verhaal heeft letterlijk een open einde, dat heel goed past bij het thema. De beide globes werken perfect: ‘De Pacolet gleed over de donkere zee, en toen was hij opeens verdwenen.’
[Ger Van Hoek] Verberg tekst

Petra wordt gezocht door de prins van Bohemen, maar belandt net op tijd op mysterieuze wijze in Londen, samen met Astrophil, haar tinnen spin. Ze blijkt ontvoerd te zijn door John Dee en raakt betrokken bij intriges rondom de koningin. Tegelijkertijd reizen haar vrienden Neel en Tomik met een schip vol zigeuners over woeste zeeën in de hoop Petra te vinden. Zij zijn ook op zoek naar een magische globe, waarop een landkaart staat met de gaten in tijd en ruimte. De globe is in tweeën gedeeld, en alleen als men beide helften heeft, is de kaart compleet. Vervolg op 'De ogen van Kronos'* (2009). Kennis van dit boek is zeker voor de eerste vijftig pagina’s van het vervolg gewenst, omdat anders bepaalde verwijzingen verloren gaan. De verschillende verhaallijnen vullen elkaar schitterend aan en komen uiteindelijk bij elkaar, waarbij enkele magische mysteries worden opgelost. Het verhaal is goed opgebouwd, met een tot het slot goed volgehouden spanningsboog. Historische en folkloristische elementen zijn organisch in het verhaal verwerkt en de personages komen echt tot leven. Een aanrader. Vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst

Wanneer Petra Kronos op het punt staat verscheurd te worden door gruwelijke wolfachtige wezens, wordt ze als het ware weggetoverd naar het Londense huis van John Dee, een machtige spion in dienst van de Engelse koningin. Om Petra te redden van een gewisse dood, maakte Dee gebruik van een zogenaamde ruimtepoort. Een soortgelijke poort laat Tomik, Petra’s beste vriend, even later ook verdwijnen. Alleen is hij zo onfortuinlijk om bij een bende piraten terecht te komen die richting Marokko varen en hem daar als slaaf willen verkopen. Gelukkig ontdekt Neel, een jonge Roma, dat Tomik en hij een gemeenschappelijke vriendin hebben: Petra.
Ondertussen voelt die vriendin zich een gevangene van John Dee. Hij stuurt een intrigerende geest op haar af, laat haar schermlessen volgen bij de niet onaantrekkelijke Kit en wil haar dwingen om haar magische krachten onder ogen te zien. Magische krachten die haar van pas kunnen komen, wanneer in de directe omgeving van de koningin enkele moorden gepleegd worden.
Alles lijkt te draaien om twee magische globes, die – juicht, gij Vlamingen! – ontworpen werden door Gerard Mercator. Wie beide in bezit heeft, kan gebruik maken van alle ruimtepoorten op onze wereldbol. Niet verwonderlijk dat zowel de piraten, prins Rodolfo van Bohemen, en Engelse hoogstaande edelen die globes willen bemachtigen.
Uiteraard leiden alle wegen naar Londen en meren onze piratenvrienden daar dus ook aan. Zoals dat hoort, wordt Petra met haar vrienden herenigd en besluiten ze samen tot een stoutmoedige inbraak. Hoe dat afloopt, moet u zelf maar lezen, al willen we u wel verklappen dat Petra uiteindelijk het ruime sop zal kiezen, op naar nieuwe avonturen (en dus op naar nieuwe boeken).
‘De magische globe’ is het zelfstandig te lezen vervolg op ‘De ogen van Kronos’, het debuut van Marie Rutkoski, waarin de lezer voor het eerst kennismaakte met de getalenteerde Petra, haar begaafde vader en haar door hem in elkaar geknutselde mechanische, intelligente spin Astrophil. Ook andere figuren uit dat boek maken opnieuw hun opwachting in dit tweede, wederom hoogst originele verhaal dat een perfecte mix biedt van historische feiten en fictie.
Zo is het prettig dat een Amerikaanse auteur ‘onze’ Gerard Mercator verweeft in haar verhaal, net zoals de interessante weetjes over de Roma en de Engelse geschiedenis haast luchtig doorheen het verhaal geweven worden.
Wij hebben in ieder geval genoten van een vlot weglezend avonturenverhaal, gekruid met magie, dat nergens verveelt. Nog even meegeven dat we dat eerste boek trouwens graag aanbevelen, al is het maar om de verwijzingen in ‘De magische globe’ te kunnen vatten. Bovendien krijgt u op die manier een extra portie interessant leesvoer en daar is niks mis mee, nietwaar?
Verberg tekst