Om met de deur in huis te vallen: zwak aan De donkere getallen is dat het nogal mee drijft in de successtroom van Rowling. Het boek doet met de leraren die vakken doceren als doorgedreven meetkunde, omgekeerde fysica en donkere getallenleer en het verblijf van hoofdfiguur Harry in het WITCH (wonderful institute for terrific children), een soort Zweinstein voor bepaaldbegaafde kinderen, in eerste instantie denken aan die wereldwijd bekende Harry.

Veel leuker is dat Descamps de naar het Engelse Stratford-on-Avon in 1576 teruggeplaatste Harry een historische figuur laat ontmoeten die zelf nog in zijn kinderjaren vertoeft. Harry maakt kennis met de een jongen die net als Harry twaalf is, William heet en van fantastische verhalen houdt. Vooral om die zelf te verzinnen. Als schoolopstel bedenkt William een verhaal getiteld 'Romeo en Juliette'. Harry begrijpt dan waarom de eveneens terug geflitste Igor en Bones, die hij kent van WITCH, dat manuscript van William stelen. Een origineel manuscript van Shakespeare is in hun eigen tijd uiteraard goud waard. Harry kan er samen met William een stokje voor steken. Daarbij kan hij gebruik maken van zijn vaardigheid in het omgaan met de zogenaamde donkere getallen, waardoor zelfs mensen ter plekke kunnen verdwijnen. Ze worden als het ware in een soort zwart gat gezogen. Zo redt Harry ook zijn vriendinnetje Emily uit handen van boef Bones. Dat wordt bijna zijn ongeluk, want de late middeleeuwers verdenken hem onmiddellijk van hekserij en hij ontsnapt maar net aan de brandstapel met hulp van zijn leermeester Whistlekeeper, van wie hij in het oude Stratford-on-Avon veel magische kunsten heeft geleerd. Hij kan zichzelf zelfs zo met die donkere getallen laten terugkeren naar WITCH. Jammer genoeg moet dat wel zonder Emily op wie hij intussen dolverliefd was geworden. Gelukkig kan WITCH-vriendin Maureen, hoogbegaafd in het tekenen van gedachten, een portret van Emily maken als Harry aan haar denkt. Zo bezit hij geen foto, maar wel een tekening van haar.

Het proces van terug-in-de-tijd is natuurlijk een beetje uitgekauwd, maar Descamps geeft er door de ontmoeting met Shakespeare en de kleine romance tussen Harry en Emily zo'n aardige draai aan, dat De donkere dagen daardoor net dat beetje meer krijgt dan een doorsnee verhaal. [Casper Markesteijn] Verberg tekst

De 12-jarige Harry (ik-figuur) wordt toegelaten op een Engelse kostschool voor hoogbegaafde kinderen omdat hij buitengewoon goed kan omgaan met getallen. Op de school in Stratford-on-Avon heerst een vreemde, geheimzinnige sfeer. Zijn angstaanjagende leerkrachten blijken Harry's talenten te willen benutten voor hun eigen gewin door hem een tijdreis te laten maken. Zo belandt hij, tegen zijn zin, in het Stratford van 1576 en maakt hij kennis met de jonge William Shakespeare. Twee maanden later en veel huiveringwekkende avonturen en ervaringen rijker komt hij weer terug op de kostschool. Dit spannende verhaal doet enigszins aan de Harry Potterboeken denken. Ook deze Harry laat zich niet gauw uit het veld slaan, leert toveren met getallen en beleeft zijn eerste liefde. Het boek, dat geen illustraties bevat, is vlot geschreven en laat zich gemakkelijk lezen. Zelfstandig te lezen eerste deel uit de serie 'De donkere getallen'*. Omslag, formaat en bindwijze (pocket) zijn bij deze druk veranderd. Alle delen hebben eenzelfde serieomslag in wisselende kleuren gekregen waarop een jongen te zien is die op een sierlijke stroom van getallen staat. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst