In augustus 2010 overleed de dertienjarige Jonas Bols in een auto-ongeluk op de terugweg van een familievakantie in Frankrijk. Luc Descamps was aanwezig op de begrafenis en vernam dat hij Jonas’ favoriete schrijver was geweest. Daarop ontstond het idee om een boek te schrijven over Jonas. Descamps legde zijn voorstel voor aan Jonas’ ouders en die besloten dat meewerken hieraan hen misschien kon helpen in hun verwerkingsproces.
Descamps sprak met Jonas’ vader en moeder, zijn zus en zijn beste vrienden. Die gesprekken verwerkte hij in Een hart van goud. Zoals de titel al aangeeft, komen er enkel warme herinneringen boven aan de hoofdfiguur. ‘Allen waren ze het erover eens: Jonas was een lieve, altijd vrolijke jongen,’ zegt de auteur. En ook: ‘Ik wilde de trots en de vreugde samenballen in een eeuwig beeld van Jonas’. In dat opzet is Luc Descamps zonder meer geslaagd: pagina na pagina wordt het beeld geborsteld van een jongen met een ‘hart van goud’, met veel vrienden en de wens om die vriendenkring altijd uit te breiden, met een passie voor muziek en koken, een dichter en natuurliefhebber, een grote vriend van zijn grootvader en een jongen met twee ‘stempels' (ADD en NLD), waar hij echter met veel humor mee kon omgaan. Een heel geliefde jongen, kortom. Op de eerste pagina staat Jonas' foto. Voor wie hem gekend heeft, is dit allicht een mooi portret en aandenken. Niettemin kampt het boek wel met enkele problemen: het taalgebruik is zoals in andere boeken van Descamps vaak niet natuurlijk en onnodig moeilijk. ‘[Mijn leven] was opgebouwd uit concentrische cirkels’, ‘een pamper is een uitermate geschikt stootkussen. Het is geweldig hoe dat gewatteerde ding de schok opvangt wanneer je valt. Bovendien beïnvloedt hij de evenwichtsbalans [...]’ zijn enkele voorbeelden. Emoties en gedrag beschrijft Descamps bij voorkeur expliciet. ‘Ik denk dat onze vriendschap zo vertederend werkte en het plezier zo van ons afdroop dat ze niet echt boos konden worden,’ vertelt Jonas over zijn ouders. Of ‘Natuurlijk hebben Lennert en Jef pijn. Hoe kan het ook anders: ze zijn hun beste vriend verloren.’ Het vertelstandpunt, waarbij Jonas vanuit een hiernamaals zijn leven beschrijft, is dan wel fictioneel, maar alle gebeurtenissen komen zeer waarheidsgetrouw over en zijn waarschijnlijk allemaal anekdotes van Jonas’ vrienden en familie. In de vrij chronologisch gerangschikte hoofdstukken wordt telkens een ander aspect beschreven: Jonas’ hobby’s, zijn klas, zijn vrienden… Enkel in de inleiding en het hoofdstuk ‘afscheid’ wordt Jonas even een ‘personage’ en Descamps meer auteur dan documenteerder. De creatieve verwerking van de vertelstof, zowel inhoudelijk als stilistisch, is beperkt. Dit is in de eerste plaats een portret van een heel geliefde zoon, broer en vriend, dat hopelijk inderdaad een steun en aandenken voor Jonas' nabestaanden is. Als jeugdroman is Hart van goud minder geslaagd. [Sara Clauw] Verberg tekst

Jonas, een plotseling overleden 13-jarige Belgische jongen (ik-figuur) vertelt over het fijne leven dat hij had, te beginnen bij zijn ervaringen als baby. Centraal staat de liefde voor zijn ouders en de band die hij had met zijn vrienden. De auteur schreef het boek met gebruikmaking van gedichten van de echte Jonas en naar aanleiding van gesprekken met de ouders en de vrienden van de jongen, die overleed na een verkeersongeluk. De schrijfstijl is beschouwend en relativerend, met gevoel voor humor. Er is gewerkt met vrij lange, samengestelde zinnen en soms te volwassen taalgebruik dat de leesbaarheid kan bemoeilijken. Het toegevoegde hoofdstuk 'Tekens van de andere kant' bevat 'toevallige' gebeurtenissen die plaatsvonden na Jonas' overlijden ('omdat hij zijn best heeft gedaan om nog contact te maken vanuit de plaats waar hij nu is'). Deze aanvulling is voor een kleine doelgroep interessant. Het boek kan helpen bij rouwverwerking. Vanaf ca. 13 jaar.