De Baudelairewezen belanden na de hoogst onaardige tijd bij Graaf Olaf bij het veel aardiger familielid Dr. Montgomery. Oom Monty, een bekende slangendeskundige, laat hen kennismaken met zijn slangenserre en belooft hen mee te nemen op zijn expeditie naar Peru. De veertienjarige Violet, de twaalfjarige Claus en baby Roosje beleven de beste dagen van hun leven sinds hun ouders zijn omgekomen. Maar dan daagt Graaf Olaf opnieuw op vermomd als de nieuwe assistent van oom Monty. Hij aast nog altijd op het fortuin van de kinderen. De kinderen staan doodsangsten uit. Zeker als Olaf oom Monty vermoordt. De kinderen zetten alles op alles om te voorkomen dat Olaf hen meeneemt naar Peru. Het is niet eenvoudig om meneer Poe te overtuigen, maar de angst om mee naar Peru genomen te worden, geeft de kinderen de kracht om hun problemen inventief aan te pakken.

De slangenserre is het tweede deel van de 'Ellendige avonturen'. In Amerika is dit de populairste jeugdreeks na Harry Potter. In zijn onnavolgbare stijl schetst de auteur Lemony Snicket de deprimerende en akelige avonturen van de Baudelairewezen. Meer dan eens raadt hij de lezer aan deze ellendige avonturen aan de kant te leggen en grappiger lectuur te kiezen. Geen zeemzoeterigheid, maar uitvergrote, uitgeschreven angsten overgoten met een flinke dosis humor en relativerende kanttekeningen. Een ander handelsmerk is de af en toe overdreven neiging om figuurlijk taalgebruik en moeilijke woorden expliciet te duiden en te verklaren. Het veelvuldig gebruik van dit vaste patroon krijgt iets grappigs op zich, maar na een tijdje is het leuke er af. Fantasierijk en zwart-humoristisch weet Lemony Snicket de jonge lezer aan te spreken.

[Koen Van Gorp] Verberg tekst

Zelfstandig te lezen tweede deel uit een ruin tiendelige reeks* over de wezen, die na plaatsing bij een boosaardig familielid weer nieuwe rampspoed te wachten staat. En hoewel alles weer niet goed afloopt, maken ze nu enkele gelukkige dagen mee. Alles is voorspelbaar: de plot, de karaktertekening (uitleg over de vreemde kreten van de bijtgrage baby), goed (de kinderen) tegenover kwaad (=jacht op hun fortuin), alleen op de wereld. De stijl van uitleggen van moeilijker benamingen als leergierigheid, ergens de draak mee steken of nemesis met 'wat zoveel betekent als...' kan soms wat irriteren. Het avontuur rond de nieuwe verblijfplaats van de weeskinderen wordt overigens in 13 hoofdstukken goed verteld in verder begrijpelijke taal met veel dialoog. De illustraties (diverse fijne potloodtekeningen) zijn volgens hetzelfde concept. Serie-omslag. In 2004 verfilmd met Jim Carrey in de hoofdrol. Sinds 2017 is op Netflix de serie 'A series of unfortunate events' te zien, die is gebaseerd op de boeken. Zelfstandig te lezen deel voor fantasy-liefhebbers vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst