De 100 is de debuutroman van Kass Morgan. Het verhaal situeert zich in een post-apocalyptische wereld. Na een enorme ramp is het restantje menselijke overlevenden gevlucht op een gigantisch ruimteschip dat rond de aarde blijft cirkelen. Honderden jaren later zijn deze in drie groepen ingedeeld, de rijke opperklasse, de middenklasse en de armoedzaaiers, die elk in hun eigen gebied leven op het schip. Aangezien er constant allerlei tekorten heersen, ook aan zuurstof, regeert het regime met ijzeren vuist. De kleinste misdaad wordt meteen bestraft met de dood, tenzij de crimineel minderjarig is; kinderen worden opgesloten tot hun achttiende verjaardag zodat de executie dan kan plaatsvinden. Op een dag besluit het regime honderd van deze delinquenten naar de aarde te sturen zodat zij als proefdieren kunnen testen of deze al weer bewoonbaar is. Hier start ons verhaal. We volgen vier tieners, Clarke, Glass, Wells en Bellamy, die deel uitmaken van de selectie. De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit het perspectief van deze hoofdpersonages, met flashbacks tussendoor.
De eerste hoofdstukken zijn behoorlijk intrigerend en vooral Clarke en Wells geven een interessante kijk op het regime en het mysterieuze wetenschappelijke experiment van Clarkes ouders. Jammer genoeg ruimt alle opgebouwde suspense al snel plaats voor een mash-up van alle denkbare romantische clichés. Clarke bevindt zich namelijk al gauw in een geforceerde driehoeksrelatie waarbij ze zal moeten kiezen tussen de ideale schoonzoon, Wells, en Bellamy, de obligatoire charmante bad boy. Glass, die erin slaagt de missie te ontlopen en op het ruimteschip te blijven, lijkt dan weer weggelopen uit een Romeo en Julia-verhaal. Zij maakt immers deel uit van de rijke opperklasse, maar heeft haar hart verloren aan een nobody uit de slums, een liefde die haar moeder natuurlijk niet goedkeurt. Wie een spannend sciencefictionverhaal verwacht, is er dus aan voor de moeite: De 100 is in de eerste plaats een tienerromance, verpakt in een scifi-jasje. Dat hoeft niet per se erg te zijn, al gaan onze haren wel overeind staan bij zinnen als: ‘Om het meisje te redden van wie hij hield, moest hij de hele mensheid in gevaar brengen.’
De manier waarop de auteur het verhaal vertelt is soms ook storend. Na een tijd brengen de flashbacks niet al te veel meer bij omdat de lezer de informatie al kon afleiden uit eerdere dialogen, of omdat ze gewoon volstrekt irrelevant is. Hierdoor zijn deze onderbrekingen eerder storend. Ook de voortdurende afwisseling tussen de vertelperspectieven is hinderlijk, want het verhaal is eenvoudigweg te dun om het uit zoveel standpunten te vertellen.
Het boek leest wel als een trein en is heel toegankelijk, wat allicht geleid heeft tot de verfilming als een televisieserie. Samengevat: veel romances, een beetje spanning en mysterie, maar vooral niet veel diepgang.
[Karen Vermeulen] Verberg tekst

In de toekomst leven mensen in ruimteschepen boven een door de Catastrofe vergiftigde aarde. Eeuwen na deze gebeurtenis besluit De Raad om 100 jeugddelinquenten naar de aarde te sturen om uit te vinden of deze inmiddels weer bewoonbaar is. Binnen dit originele gegeven volgen we enkele van de 100 in hun belevenissen op aarde en, in flashbacks, de reden dat ze veroordeeld zijn. In het geval van de hoofdpersonen gaat het daarbij om vrij milde vergrijpen of eigenlijke onschuld. Dat maakt de karakters misschien aimabel, maar wel een beetje zwak. De andere criminelen komen amper aan bod, waardoor een echte dreiging of machtsverhouding ontbreekt. Het had allemaal best iets rauwer gekund. Dat neemt niet weg dat dit een heel prettig leesbaar sciencefiction-avontuur is. Het einde is heel abrupt. Aan een vervolg wordt gewerkt. Jammer dat de uitgeverij in de vormgeving op meisjes heeft gemikt. Het boek is geschikt voor een bredere doelgroep, getuige alleen al de namen van twee hoofdpersonen, die een ode aan schrijvers uit het genre zijn. Kleine druk, maar ruime interlinie. Een televisieserie gebaseerd op dit verhaal is in Amerika in de maak. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst