Beer vindt drie paddenstoelen in het bos: lekker! Wezel is er ook heel blij mee. Hij gaat ze schoonmaken en klaarmaken om op te eten. Beer wacht aan tafel en als Wezel met de paddenstoelen komt, gaat Beer ze verdelen: ‘Eén paddenstoel voor jou en één paddenstoel voor mij. En nog één voor mij. Dat is eerlijk, want ik ben groot dus ik moet veel eten’. Maar Wezel moet nog groeien, dus hij vindt dat hij er twee mag. Maar Beer zegt dat hij ze heeft gevonden en dat hij er daarom twee mag. Natuurlijk is Wezel het daar niet mee eens, hij heeft de moeite gedaan om ze klaar te maken. Er volgt een ruzie met nog veel meer redenen waarom niet de één, maar juist de ander de derde paddenstoel mag hebben. En dan komt vos langs… Lief en grappig prentenboek, iets kleiner dan A4-formaat, met als thema 'iets met een ander kunnen delen'. Met rustige, grappige illustraties in zachte tinten van de auteur/illustrator van de peuterboeken rond 'nog even...', o.a. 'Nog even een kusje erop'*. Het verhaal eindigt met een heerlijke cliffhanger. De tekst staat in een zwarte speelse letter boven in de illustraties, die steeds een dubbele pagina beslaan. Met voldoende details voor de kleine luisteraar om zich een tijdje met dit boek te kunnen amuseren. Ook al leuk voor oudere peuters. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Beer en Wezel hebben paddenstoelen gebakken en gaan ze lekker opsmullen. Maar er is er één teveel, wie zal hem opeten? Ze beginnen heel hard ruzie te maken, tot de oplossing binnenwandelt in de vorm van Vos die de paddenstoel smakelijk oppeuzelt. Maar dan is er nog een toetje. Dat wordt weer moeilijk want er is één aardbei teveel. Hilarisch verhaaltje met illustraties die heel sprookjesachtig zijn. Het bos straalt gezelligheid en huiselijk geluk uit. De keuken hangt bijvoorbeeld aan een boom. Beer en Wezel hebben het best naar hun zin, ze vormen een leuk stel. En het contrast tussen de twee vrienden kan niet groter zijn. Een dikke bruine beer tegenover een slanke wezel. Voor kleuters is dit een herkenbaar en ook nog een spannend verhaal. Wie zal er winnen en hoe gaan ze de ruzie bijleggen. En of het er hard aan toegaat: welles nietes voor mij, ik ben de kleinste roept Wezel en ik heb het meest eten nodig gromt Beer. Maar zoals dat gaat bij goede vriendjes, plots komt de rust en kalmte terug en lachen ze guitig naar elkaar, want ze weten niet meer hoe hun ruzie begon. En met een knipoog naar de lezer, voor wie is het grootste toetje? Een heerlijk prentenboek.

Verberg tekst