‘Dingen die ik niet over schapen wist’ is een originele jeugdroman over de Zuid-Afrikaanse jongen Luan, die voor straf op vakantie wordt gestuurd met zijn oma. Hij kent haar nauwelijks, en de roadtrip door de droge Karoo spreekt weinig tot de verbeelding. Totdat ze onderweg het meisje Lana tegenkomen, op wie Luan indruk probeert te maken door een schaap te redden van de slacht. Het nu uitgebreide bonte gezelschap vervolgt hun weg en Luan komt erachter dat zijn oma hem beter begrijpt dan gedacht. Het boek is in een prettige stijl en met humor geschreven. Vanaf 10 jaar. Jaco Jacobs schreef eerder 'Een mooie dag om in een boom te klimmen’, bekroond met een Vlag en Wimpel.

Als 14-jarige doe je af en toe domme dingen. Luan weet er alles van en moet als straf zijn vakantie met zijn oma doorbrengen. Hij kent zijn oma eigenlijk niet, weet dat ze wat excentriek is en niet geliefd bij zijn vader, maar voor de rest weet hij eigenlijk niets van haar. Dat zal veranderen tijdens de paar dagen dat ze samen onderweg zijn in de gele Range Rover met kapotte uitlaat. Luan beslist om totaal niets te zeggen tegen zijn oma, maar wanneer hij zich opnieuw in de nesten werkt door een schaap te stelen, moet hij zijn zwijgprotest wel doorbreken. Vanaf dan ervaart hij dat hij zijn oma niet moet onderschatten.  

Er zijn heel wat dingen die Luan niet over schapen wist, maar nog veel meer zaken die hij niet wist over zijn familie, zijn verleden en nog belangrijker over zichzelf. Beetje bij beetje leert hij heel wat bij en de aanzet om zichzelf te leren kennen is ook gezet. Dit verhaal geeft een mooie wijsheid mee: je kunt jezelf niet leren kennen door opgesloten in een kamertje te zitten. Wat eerst een enorme straf was voor Luan, is nu zijn groot geluk geweest: op reis vertrekken met zijn oma, die zonder te forceren en met heel veel liefde niet een toekomst geeft. De korte hoofdstukken tellen drie à vier bladzijden, zijn heel vlot geschreven en zijn sober maar fijn geïllustreerd. Door de vele dialogen, de subtiele humor (Als mijn moeder een superheld was, zou het haar superkracht zijn om te zuchten en misdadigers zo verwijtend aan te kijken dat ze zich de rest van hun leven schuldig voelen) en de verschillende gebeurtenissen ben je veel te snel aan de laatste bladzijde van het boek.  

Tenslotte wil ik even vermelden dat dit boek een projectsubsidie van het Nederlands Letterenfonds ontvangen heeft. Persoonlijk vind ik dergelijke initiatieven erg belangrijk om de diversiteit in het lezen zo groot mogelijk te maken. De Apartheid die zo lang in Zuid-Afrika bestaan heeft, komt bijvoorbeeld terloops aan het bod in het boek, waardoor je even bewust gemaakt wordt van de problematiek zonder een eindeloze preek te moeten aanhoren. Dat de inhoudstafel helemaal achteraan staat, is ook zo iets dat je even weghaalt van het normale verwachtingspatroon.

Verberg tekst