Geert van Istendael, ook bekens als vertaler en essayist, toont zich in deze dichtbundel als de man van het brede spectrum. Hij start met z.g. "dinggedichten": uit voorwerpen en basale dingen wordt de kern gepuurd en dat verschaft de lezer een nieuw filosofisch inzicht. De "Europese grondwet in verzen" biedt hem vervolgens de gelegenheid te zeggen wat hem na aan het hart ligt: het koesteren van de zo verrijkende Europese meertaligheid. Die solidariteit zou ook op sociaal gebied gerealiseerd moeten worden. Dat betekent voor de dichter: zich bevrijden uit de "wurgende spiraal van vraag en aanbod", uit een nieuw soort armoede van "vette billen" en " glitter op krediet". Het alles slopende modernisme is immers in zijn ogen desastreus. De bundel bevat nogal wat gedichten-in-opdracht en ook een aantal vertalingen van of verwijzingen naar beroemdheden uit het verleden. Geert van Istendael verwierf verschillende literaire prijzen en schreef een aardige biografie van de oudste burger van Brussel: Manneken Pis. Hij is een taalvaardige en bevlogen denker, maar ook een retorische en archaïsche, waardoor de poëtische meerwaarde van deze gedichten soms uitblijft. Verberg tekst