Duizend dagen. Dat is de tijd die de 6-jarige Nour in de novelle Wat alleen wij weten door de artsen nog wordt gegeven. Het meisje is ongeneeslijk ziek. Haar huid wordt steeds bleker, de pijn neemt toe. Maar Nour laat zich niet kennen. Ze blijft onverminderd lachen en spelen, geniet van elk moment als dat kan. Immers: 'De pijn is er altijd, ook als ze niet lacht, waarom zou ze het dan laten?' Terwijl de ouders over niets anders meer praten dan het ziektebeeld, groeit het meisje dichter naar haar 12-jarige broer toe. Hij vertelt haar verhalen, maakt het naderende einde op die manier iets draaglijker.

Elvis Peeters, het pseudoniem van schrijversduo Jos Verlooy en Nicole van Bael, heeft met Wat alleen wij weten een bijzondere vertelling afgeleverd. In korte, fragmentarische hoofdstukken wordt de relatie tussen broer en zus overtuigend neergezet. De novelle vervalt niet in sentimentaliteit, maar blijft observerend, kalm, en ontroert juist daarom. 'Ik weet waar het met mij heengaat', aldus de wijze Nour. Met achterin tekeningen van Charlotte Peys.

Podium; € 15.

Verberg tekst

 

Nour is zeven, maar acht of negen zal ze nooit worden, want Nour is dodelijk ziek. Ze heeft een knobbel in de nek, staat op een streng dieet en mag niet in het zonlicht. Als ze niet in het ziekenhuis ligt, natuurlijk. Contact heeft Nour vooral met haar vijf jaar oudere broer. Soms gamen ze en dan wil het meisje niet dood. Ze wil zijn als haar pop, aan wiens verhaal geen einde komt. Al weet ze ook wel dat haar verhaal binnenkort zal aflopen.

In Wat alleen wij weten zoomen Elvis Peeters en Nicole Van Bael in op de intieme relatie tussen deze broer en zus. Ouders komen er niet voor in het boek. Maar wel veel verhalen, want om zijn zusje te vermaken vertelt de jongen klassieke sprookjes, die Nour soms wat naar haar hand zet, zoals ze bijvoorbeeld doet met Hans Christian Andersens Kleine zeemeermin , dat ze een gelukkiger einde bezorgt zonder aan Disneyflauwiteiten toe te geven. Andere keren fantaseren de twee kinderen er wild op los en creëren ze samen nieuwe beesten, zoals de vleervos. Om de verschrikkelijke waarheid op afstand te houden is alles goed.

Elvis Peeters en Nicole Van Bael werden bekend met shockerende boeken als De ontelbaren en Wij . Ook hier wordt naar de kern van een drama gegraven, maar shockeren doet dit nieuwe boek allerminst, daar is het veel te mooi en te teder voor. Centraal staat een vogel, een boodschapper, die Nour en haar broer in de tuin zien zitten. Of is die boodschapper een andere vogel? En wat is dan zijn boodschap? Alleen zij kunnen het weten.

Geschreven in een taal die het midden houdt tussen poëzie en proza is Wat alleen wij weten een sprookje voor volwassenen dat de gigantisch grote val van de sentimentaliteit die met de thematiek van het stervende kind komt perfect weet te ontwijken. Je leeft mee, maar tranen pink je niet weg. Nee, samen met Nour en haar broer kijk je uit naar de boodschapper die uiteindelijk ook komt – getekend door Charlotte Peys. ‘Hoor! Hij fluit zijn melodie. Ze blijft naklinken in mijn hoofd’, schrijven Peeters en Van Bael. Dat geldt ook voor hun boek, dat je na het lezen nog dagenlang in zijn ban houdt.

****

 

Tekeningen Charlotte Peys, Podium / Manteau, 80 blz., € 15,00.

Verberg tekst

Een jongen en een meisje, broer en zus, hebben een eigen wereld gecreëerd. Daarin komen hoegenaamd geen volwassenen voor, maar wel aspecten van ‘het volle leven’. Want het meisje Nour is, dat weten beiden, ongeneeslijk ziek. De twee hebben hun eigen manier gevonden om daarmee om te gaan. Niet door te ontkennen, niet door te lijden, maar door met verhalen een eigen wereld te scheppen. Een wereld waarin het bizarre (een vos met de schaduw van een vogel) kansen biedt om vol vreugde te ontsnappen aan de werkelijkheid. Centraal motief is een vogel die al fladderend maar niet kan beslissen op welke tak hij zal gaan zitten. Op de dag dat hij dát zal weten, zo moet iedereen toch beseffen, ja dan zal het zo ver zijn. Na het verhaal echoot al dat fladderen, en de vogel zelf, heel mooi na in prachtige zwart-wittekeningen van Charlotte Peys. Elvis Peeters (pseudoniem van schrijversduo Jos Verlooy (ook muzikant) en partner Nicole Van Bael) schreef eerder bekroonde en verfilmde romans (o.a. ‘Wij’ en ‘De Ommelanden’) die nogal dystopisch zijn, maar nog nooit zo’n tedere troostrijke novelle als deze. Verberg tekst

In Wat alleen wij weten, het nieuwe boek van het schrijversduo Elvis Peeters en Nicole van Bael, zorgt een jongen voor zijn zieke zusje. Dat het meisje niet meer beter zal worden, is op voorhand duidelijk: 'Natuurlijk wist zij hoe het zat, maar verhalen maken het draaglijk'. In deze kleine novelle weten de schrijvers een buitengewoon tedere toon te treffen. Eerder schreven ze grimmige romans over de meest duistere kant van de mens, zoals Wij en De ontelbaren, dus voor zoetsappigheid en melodrama hoef je niet bang te zijn.

De jongen vertelt verhalen aan zijn zusje, het is zijn manier om haar wat afleiding te bezorgen, verhalen lossen niets op en veranderen haar lot niet, dat weet hij ook wel, maar in de band tussen de twee zijn die verhalen van levensbelang. Zonder verhalen is er onthechting en afstand, en dat maakt leed pas echt ondraaglijk. Een steeds terugkerend beeld in hun gedeelde verhalenwereld is de vogel die niet kan besluiten op welke tak hij wil zitten; een vogel waar ze naar speuren in de echte wereld.

De nuchtere manier waarop het kind haar ziekte en pijn draagt, is ontroerend en geloofwaardig. Over doodgaan praat ze met haar broer in termen van een schietspelletje op de computer: 'Oei, dood, zegt ze kalm. Je kunt herbeginnen, zeg ik.' De novelle besluit met enkele fraaie tekeningen, waaruit ten slotte de vogel toch zichtbaar wordt.

Podium; 80 blz. ,€15.

Verberg tekst