HET ONBEKENDE KIND ****

Donna Leon , Cargo (originele titel: The Golden Egg), 300 blz., ? 18,90.

Commissario Guido Brunetti krijgt van zijn overste de opdracht na te gaan of de ambtenaren die omgekocht zijn door de verloofde van de zoon van de burgemeester wel te vertrouwen zijn, en dus niet zullen gaan klikken. Zoals steeds - we hebben hier te maken met Leons 22e Brunetti-roman - zoekt de speurder zo gauw mogelijk een andere taak en die krijgt hij van zijn vrouw op een presenteerblaadje. Davide, de doofstomme jongen van de wasserij om de hoek, vertelt ze hem, heeft zelfmoord gepleegd, en ergens klopt er iets niet. Hoe komt een zwakzinnig persoon als hij immers aan zo veel pillen?

Brunetti ontdekt dat Davide administratief een blinde vlek is: geen geboorteakte, geen spoor van een school, zelfs geen mindervalidensteun. Ook de ouders van de jongen lijken lang onvindbaar, tot Brunetti Ana te pakken krijgt, Davide's moeder. Ooit werkte zij in het huishouden van een rijke familie, en de vader van de jongen zou wel eens in die kringen te situeren kunnen zijn.

Een Donna Leon lees je niet alleen voor de plot, maar ook voor de setting. De Amerikaanse schrijfster woont al meer dan een kwarteeuw in Venetië en kent de stad als haar broekzak. Je leest hem ook voor haar rake opmerkingen over de in crisis verkerende Italiaanse maatschappij. Familyman Brunetti zit zo niet alleen met een moord, maar ook met een zoon die binnenkort hogere studies moet aanvatten en daar vanwege de torenhoge werkloosheid niet veel zin in heeft. Zal hij net als zijn vrienden met een mooi diploma veroordeeld zijn tot de dop?

Finaal gaat deze roman echter over taal. Tijdens de maaltijden spelen de Brunetti's graag taalspelletjes en ook Davide's trieste lot heeft een in de taal gewortelde oorzaak, of in het gebrek eraan om precies te zijn. Davide blijkt een Venetiaanse Kaspar Hauser, die helemaal niet doof was, zoals de autopsie van zijn binnenoor uitwijst, maar de zwakzinnigheid in is geduwd door hem als kind weg te houden van iedere taal. Misdaad is niet altijd een daad, besef je dan, het kan ook verwaarlozing zijn.

MARNIX VERPLANCKE ■

Verberg tekst

Donna Leon is een Amerikaanse auteur die al dertig jaar in Venetië woont. Ze schrijft politiethrillers die zich in de dodenstad afspelen. Het onderzoek wordt geleid door commissaris Brunetti. Het onbekende kind is nummer 22 van de reeks. Zoals in alle boeken van Leon zijn er ook heel wat politieke statements. Leon sluit graag aan bij de Italiaanse publieke opinie die meent dat alle politici profiteurs en zakkenvullers zijn. Commissaris Brunetti wordt herhaaldelijk zelf geconfronteerd met de Italiaanse corruptie en bureaucratie. Tegenover Patta, de vice questore, een soort onderburgemeester, staat hij heel kritisch. Maar hij heeft een goede verhouding met diens secretaresse, de felle Elettra. Zij wijdt hem in in de laatste technieken om computers te hacken. Zo komt Brunetti aan een pak interessante informatie, zij het langs illegale weg.
Het verhaal begint met de dood van een doofstomme, mentaal gestoorde jongen, die in een stoomwinkel werkte, waar Brunetti’s vrouw, Paola, klant is. Zij pusht haar man om de dood te onderzoeken. De officiële versie luidt dat de wat achterlijke jongen de slaappillen van zijn moeder voor snoepjes heeft aangezien. Vreemd is dat Davide Cavanella (zo heet ‘die jongen die niet praat’) niet schijnt te bestaan. In het nochtans bureaucratische Venetië vindt men geen spoor van hem terug. Maar er is een nevenintrige: Brunetti’s baas vraagt hem discreet om te onderzoeken of er een onderzoek loopt tegen de zoon van de zoon van de burgemeester die verdacht wordt van belastingfraude. Hij is gedeeltelijk eigenaar van de kledingwinkel. De verkiezingen staan voor de deur en de burgemeester zou graag herkozen worden. De boeken van Leon zijn intelligent geconstrueerde thrillers, ze schrijft vlot maar je kunt ze bezwaarlijk bij de literatuur rekenen. Als je Venetië wat kent, is dat een pluspunt, want er zijn heel wat verwijzingen naar lokale toestanden. [Bernard Huyvaert] Verberg tekst

Op aandringen van zijn vrouw onderzoekt commissaris Brunetti de dood van de doofstomme hulp van hun wasserij. Het lijkt een ongeluk maar als Brunetti geen enkel papier kan vinden waaruit blijkt dat de man bestaan heeft, wekt dat zijn achterdocht en gaat hij op zoek naar zijn verleden. Als de moeder van de man met verwondingen wordt opgenomen in het ziekenhuis lijkt er veel meer aan de hand. Nieuw deel in de sfeervolle serie rond de sympathieke commissaris Brunetti. De trouwe lezer kent inmiddels diens (on)hebbelijkheden en gewoontes en wordt ook nu niet teleurgesteld. Want juist deze kennis maakt dat de doelgroep heel dicht bij de hoofdrolspelers met hun fraai uitgewerkte karakters staat en deel uitmaakt van de prachtig beschreven Italiaanse cultuur en de maatschappelijke verhoudingen binnen en buiten het politiebureau. Het taalgebruik is eenvoudig; het verhaal dat kundig opgebouwd wordt richting de niet al te ingewikkelde plot is heel gewoon maar toch boeiend en goed te volgen. Een prettig lezend vervolg van de reeks die nog niet verveelt. Normale druk. Verberg tekst