Meer dan eens is een vervolgverhaal op een succesvol begin van een serie een grote teleurstelling. Vaak zien we dat een vervolgverhaal het verhaal uit het vorige deel gewoon herhaalt met hier en daar een kleine aanpassing. Waarom zou je iets dat succesvol was ook gaan veranderen? Precies dat moet Cinda Williams Chima gedacht hebben toen ze haar De erfgenaam van het zwaard van een opvolger moest voorzien. Maar gelukkig is de auteur kundig genoeg om die herhaling tot een groot succes te maken.
In De erfgenaam van de magiër draait alles om Joseph ‘Seph’ McCauley die door de jaren heen merkt dat niet alleen zijn aantrekkingskracht op vrouwen toeneemt, maar ook zijn magische gaven. Gaven waarmee hij echter niet kan omgaan, want zijn pleegmoeder, de enige andere magische aanwezigheid in zijn leven, is al lang overleden. Wanneer hij later, na een traumatische gebeurtenis, op het jongensinternaat De Havens terechtkomt, is hij dan ook blij als hij eindelijk andere magiërs ontmoet. Totdat blijkt dat deze magiërs er een nogal sinistere politieke agenda op na houden waarvoor Seph wel eens belangrijk zou kunnen zijn. Net als in het eerste deel hebben we hier weer het traditionele verhaal van de jongen die plots geconfronteerd wordt met allerlei fantastische gaven en tegelijkertijd de spilfiguur blijkt te zijn in levensbedreigende complotten. Maar Williams Chima schrijft haar verhaal zo pakkend, en maakt Seph en zijn gevoelsleven zo tastbaar dat het boek toch heel anders aanvoelt dan het op Jack Swift gefocuste eerste deel. Jack is overigens niet verdwenen, want ongeveer in de helft van het verhaal duiken een aantal personages uit het eerste deel weer op en wordt precies duidelijk hoe de twee boeken in elkaar passen. Daardoor blijft de serie ook vernieuwend. De verhaallijn loopt wel door (het tweede deel speelt zich een paar maanden na het eerste deel af) maar wordt vanuit een andere hoek benaderd, waardoor zich voor de lezer een langzaam in elkaar vallende puzzel ontvouwt. Het enige minpuntje aan het boek is dat de eindredactie nogal haastig gedaan lijkt te zijn, want op verschillende plaatsen lijkt er toch iets misgegaan te zijn: ‘maar meteen wist Seph het Gregory Leicester was’. Het zijn maar kleinigheidjes, waar je makkelijk overheen kunt lezen, maar jammer is het wel. Voor de rest is Williams Chima er niet alleen in geslaagd om het gevaar van een saai tweede deel te ontwijken; ze is er zelfs in geslaagd haar tweede deel nog beter te maken dan zijn voorganger. [Nivard Beumers] Verberg tekst

Seph (16) is een magiër, een van de Anderlingen, waar ook betoveraars en krijgers toe horen. Een Anderling is een persoon met krachten. Seph weet niet veel over zijn krachten, hij is nooit getraind en zijn familiegeschiedenis is hem onbekend, zijn ouders kent hij niet. Zijn nieuwe schoolhoofd, een magiër, wil Seph trainen, maar dan moet hij zich wel binden aan hem. Seph weigert en daarmee verklaart hij zonder het te weten de machtige magiër de oorlog. Dit is het tweede deel in de trilogie 'De erfgenaam', na 'De erfgenaam van het zwaard' (2011)*. De opbouw van het verhaal komt overeen met het eerste deel in de trilogie. De hoofdpersoon leert eerst zijn krachten kennen, ontmoet nieuwe vrienden en een meisje en moet aan het slot een gevecht aangaan dat bepaalt of hij zijn krachten voldoende beheerst. Ook leert Seph zijn ouders kennen. Mooi is hoe de personages uit het eerste boek worden verweven in dit verhaal en ook hoe anders Seph is dan de vorige leerling Jack. Het verhaal kent een goede balans tussen magie en persoonlijke ontwikkelingen. Ook los van het eerste deel te lezen. Normale druk. Voor volwassenen en jongeren vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst