Stad van verloren zielen is het vijfde en voorlaatste deel in de urban fantasy-young adultreeks ‘Kronieken van de onderwereld’. Het verhaal begint waar het vorige deel gestopt is. Sinds Clary ontdekte dat ze geen gewone Normalo is, maar een Schaduwjager (met engelenbloed), zijn er zes maanden verstreken. De strijd tegen het kwaad gaat onverminderd voort, al wordt de grens tussen beide kampen steeds vager. Elk personage wordt op een of andere manier aan het twijfelen gebracht. De grote slechterik is niet langer Clary's vader Valentijn, maar haar broer Sebastian. Hij heeft Jace, Clary's grote liefde, volledig in zijn macht. Hij heeft ervoor gezorgd dat Jace alles doet wat hij wil, zonder dat die het in de gaten heeft. Erger nog, als een van beiden wordt gedood, sterft ook de ander. Clary gaat op vraag van Jace met hem mee, om te achterhalen wat ze van plan zijn. Ze doet alsof ze niet weet dat dit niet ‘haar Jace’ is, en houdt intussen via een speciale elfenring contact met haar beste vriend Simon. Sebastians plan blijkt nog gekker dan ze hadden verwacht en er moet een engel worden opgeroepen om hem uiteindelijk te verdrijven. Maar hij is natuurlijk nog niet overwonnen, in de epiloog wordt duidelijk dat hij zal terugkeren.
Net als in de vorige delen focust Cassandra Clare afwisselend op Clary, Simon, zijn vriendinnetje Isabelle en haar broer Alec, beiden Schaduwjagers en familie van Jace. Daarnaast zijn er nog Maia en Jordan, twee weerwolven die in dit boek weer verliefd worden — al gaat hun relatie niet altijd over rozen. Dat is eigenlijk het gemeenschappelijk kenmerk in alle relaties die hier worden neergezet. Twijfels en onzekerheden over zaken als onsterfelijkheid maken de verhoudingen nog net een tikje moeilijker en dramatischer. En daardoor lijken de personages soms iets te hard op elkaar.
Herhaling lijkt het sleutelwoord in Stad van verloren zielen, niet alleen in de beschrijvingen (het haar van de personages zit op elke pagina wel een keer door de war), maar ook in de verhaallijn (Jace die de speelbal wordt van het kwaad is al vaker aan bod gekomen). De omgeving van New York en Brooklyn wordt echter nog steeds sterk beschreven — dat gebeurt minder levendig als Clary plots in Parijs of Praag belandt — en de referenties naar de (wereld)literatuur (van Shakespeare tot Vergilius) worden weer mooi verweven in het verhaal. Het wordt pas echt interessant als het gaat over de moeilijkheden die de personages ervaren met hun anders-zijn. Simon blijft daarom met voorsprong het interessantste personage. Hij is niet alleen grappig en gevat (wat niet van alle personages kan worden gezegd), maar hij blijft ook worstelen met dood-zijn en zijn onzekerheid. Zijn moeder heeft hem koudweg de deur gewezen toen ze ontdekte dat hij een vampier was, maar zijn zus aanvaardt hem zoals hij is — in een scène die misschien net iets te sentimenteel, maar wel mooi is.
Vlot geschreven en ontspannende lectuur die te vaak in herhaling valt om echt te blijven boeien.
[Tine Poesen] Verberg tekst

Clary ontdekt dat de opperdemon Lilith er via een ritueel voor heeft gezorgd dat haar vriendje Jace samenspant met Clary’s broer, de boosaardige Sebastian. Jace is een dienaar van het kwaad geworden en doet alles wat Sebastian wil. Bovendien is het door Liliths ritueel onmogelijk om een van beide te vermoorden zonder ook de ander te doden. Clary is wanhopig en gaat tot het uiterste om Jace als eerste te vinden en te redden. Ze krijgt de hulp van haar vrienden Simon, Alec, Magnus en Isabelle. Clary vindt Jace, maar hij gedraagt zich heel anders dan de Jace die ze kende. Is het nog wel mogelijk om hem te redden? En welke prijs wil Clary hiervoor betalen? Dit is het vijfde boek uit de bestsellerreeks ‘Kronieken uit de onderwereld’*. De schrijfster creëerde met deze spannende, vlot lezende reeks een fascinerende, geloofwaardige fantasywereld. Je zou je wel de vraag kunnen stellen of de schrijfster de verhaallijn niet onnodig rekt. Dit boek kan je niet los van de voorgaande boeken uit de reeks lezen. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst