Met zijn controversiële ‘American Psycho’ uit 1991 werd Ellis het boegbeeld van de zogenaamde ‘ Gen X’, een culturele stroming annex demografische groep tussen Babyboomers en Millennials, soms omschreven als ontevreden en cynisch. Generatieverschillen fungeren als een rode draad in deze autobiografisch getinte verhandeling over de vermeende teloorgang van de Amerikaanse 20ste -eeuwse popcultuur. Ellis geeft een korte beschrijving van zijn jeugd waarin films een belangrijke rol speelden en die vooral zonder ouderlijk toezicht werd doorgebracht. Hij zet zich af tegen de volgens hem overbeschermde jeugd van tegenwoordig. Daarna volgt een deel over de schrijver aan de vooravond van publicatie van zijn magnum opus en in het laatste deel neemt hij stelling tegen de politieke correctheid van door hem verfoeide Millennials, de activistische identiteitspolitiek en Trumpkritiek waardoor volgens Ellis de vrijheid van meningsuiting zwaar onder druk staat. Zwabberend en incoherent werk dat voor een parodie te weinig humor bevat en door een gebrek aan argumenten ook als essay niet geslaagd is. Verberg tekst