Tralies is het tweede boek van Bart Debbaut en bevat drie verhalen in één. Er is al een tijdje een pyromaan aan het werk in Leuven, maar die laat zo weinig tastbare sporen na dat de politie telkens een stapje te laat komt en niet de minste hoop koestert om hem te vatten. Rudi Plevoets ontdekt dat zijn vrouw er een minnaar op na houdt, gaat door het dak en ziet in al zijn frustratie dat zij het huis verlaat. Dit verhaal wordt in een cursief lettertype weergegeven, maar het is niet meteen duidelijk waarom. Het belangrijkste verhaal is echter dat van de ontvoeringen. Aanvankelijk wekt de eerste zaak, die van een jonge, alleenstaande vrouw die niet thuis komt na een avondje stappen, niet al te veel achterdocht bij de politie. Maar wanneer een tweede gelijkaardig geval zich voordoet, schiet het politieapparaat in actie.

Tralies is geen whodunit, omdat de lezer al vlug weet wie de dader is en waarom. De vraag is alleen wanneer hij zal gesnapt worden en welke fouten hij maakt. Of zou zijn aanhouding te wijten zijn aan de schranderheid van de inspecteurs? De opgevoerde Leuvense politiemensen, met de aangespoelde Inspecteur Leyssens aan het hoofd, heeft last van een depressie en staat niet bepaald op scherp. Leyssens' assistente Mieke heeft op haar beurt problemen met haar vriend. Mensen van vlees en bloed dus.

Er zit te weinig spanning in dit nochtans goed bedoelde en goed geschreven verhaal. De hoofdfiguren komen niet genoeg uit de verf en de zielige dader is ook niet overtuigend. Alleen de fragmenten waarin de ontvoerde vrouwen in gevangenschap worden beschreven, met daarbij de rol van de gefrustreerde misdadiger, overstijgen het middelmatige niveau. [Chris Vandenbroucke] Verberg tekst

Drie verhalen in een. In het Leuvense is een pyromaan aan het werk en ontdekt een man dat zijn vrouw er een minnaar op na houdt – zijn verhaal staat cursief. Maar het belangrijkste deelverhaal is dat van de ontvoeringen van eerst een, later nog meer vrouwen die op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen lijken te hebben. Deze tweede thriller van de Vlaming Debbaut is geen whodunit omdat de lezer al vlug weet wie de dader is en waarom. Alleen de vraag welke fouten hij zal maken en hoe hij ingerekend zal worden, is nog aan de orde. Daardoor zit er onvoldoende spanning in dit nochtans goed bedoelde en goed geschreven verhaal. De psychopathische dader is een zielepoot en het team speurders komt ook niet erg overtuigend over. De fragmenten waarin de gevoelens en de gesprekken tussen de gevangen gehouden en ontvoerde vrouwen enerzijds en de dader anderzijds, worden beschreven zijn de enige die het middelmatige niveau een beetje kleur geven. Paperback, kleine, dunne druk.