Met Ik maak je kapot is Bart Debbaut aan zijn vierde thriller toe, na Scherven (2008), Tralies (2009) en De Facebookmoorden (2010). Elk jaar een nieuwe titel op de markt brengen is het opzet van deze doortastende en ondernemende auteur die niet om één stramien verlegen zit. Onveranderlijk weet hij voor zijn boekvoorstelling een mediafiguur te strikken. In het recent verleden was dat onder andere Yves Leterme, en voor zijn nieuwste wist hij N-VA voorzitter Bart De Wever naar Zoutleeuw te lokken, inclusief diens favoriete friettent uit Deurne. Je ontkomt dan ook niet aan de indruk dat deze en andere verkoopstunts het eigenlijke succes maken, veeleer dan de kwaliteit van Debbauts thrillers.
Ook in Ik maak je kapot ontpopt de auteur zich als een handige harry, want het boek situeert zich qua plaats delict op een boogscheut van ROB-tv, zodat ook deze tv-zender, middels een al dan niet fictieve redacteur, een graantje mag meepikken in de mediamolen. De intrige verloopt rechtlijnig en wordt verteld vanuit het standpunt van het ondertussen vertrouwde Leuvense federale politieteam Leyssens en Van Cattendyck. Eric Taverniers, directeur van een cosmeticabedrijf, wordt op een ochtend vermoord aangetroffen op het bedrijfsterrein. De obligate ondervragingen van getuigen en mogelijke daders neemt een aanvang. De eerste zeventig pagina’s krijgt de lezer bijzonder weinig relevante informatie toegeschoven. Erger nog is dat het voor zowat iedereen overduidelijk is dat niemand van de ondervraagden iets met de moord te maken heeft. Daarvoor is het wachten tot een tweede slachtoffer valt, een koerier van een postorderbedrijf deze keer, die op gelijkaardige wijze, achttien messteken, aan zijn eind komt. We zijn nu zeker dat de bedrogen echtgenote noch de jaloerse man van Taverniers maîtresse de dader is. Inspecteur John Leyssens gedraagt zich het hele verhaal door als een manisch-depressieve puber. Hij is smoorverliefd op zijn collega Mieke Van Cattendyck, een verhouding die omwille van Johns tienerdochter en Miekes ouders (het verliefde stel kijkt aan tegen een leeftijdsverschil van twintig jaar) alsnog geheim moet blijven. Door deze ambivalentie wordt het onderzoek soms onderbroken voor een vluggertje, een situatie waardoor John het hele verhaal door alterneert tussen een driftige tiener en een grommende bejaarde. Een houding die te pas en te onpas opduikt in zijn confrontaties met een rits personages die in hun gewilde diversiteit al te zeer aan de oppervlakte blijven en vervagen tot sjablonen.
Het verhaal kabbelt als een beekje door een vlak en eentonig landschap, met als uitschieters een sm-club en mannen die hun vrouwen afranselen. Een vleugje seks, een streepje romantiek, herkenbare intermenselijke wrijvingen en frustraties, het leven zoals het is, met veel geblaat en weinig wol. De onderliggende realiteit is niet hard genoeg, de actie mist kracht, in de liefde ontbreekt het aan pit, de dader is te stereotiep. Debbaut spint kleurloos garen en breit er een thriller mee zoals er dertien gaan in een dozijn. [Staf Schoeters] Verberg tekst

Erik Taveniers, directeur van een cosmeticabedrijf wordt op het bedrijfsparkeerterrein vermoord aangetroffen. Het rechercheursduo Leyssens en Van Cattendyck bezoekt zijn vrouw, die tot hun verbazing erg koel reageert en hen vertelt dat haar leven door hem geruïneerd is. Een tweede moord op de echtgenoot van de diepgelovige Benedicte Coemans doet hen vermoeden dat er een verband bestaat tussen de moorden. Een derde moord bevestigt hun vermoedens, mede omdat de drie vrouwen allen mishandeld werden in hun huwelijk. De liefdesrelatie tussen Leyssens en de veel jongere Mieke van Cattendyck is nog steeds geheim, maar het wordt steeds moeilijker om dit zo te houden. Vierde deel in een serie rond het speurdersduo uit Leuven. Een redelijk spannende roman met aan het eind een verrassende wending. De hoofdpersonen spreken minder tot de verbeelding, zodat je je moeilijk met hen kunt identificeren.De eerste drie delen van de serie werden goed ontvangen. De auteur volgde een marketingopleiding en is werkzaam in het bankwezen. Normale druk. Verberg tekst