Acht jaar is Anne Marie als ze haar verhaal begint. Het boek is gebaseerd op de herinneringen die de schrijfster heeft aan de tijd vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog, in 1945. Ze woonde toen in Schiedam, een stadje vlakbij Rotterdam. De gevolgen van de oorlogsjaren zijn nog volop merkbaar: de plek in de straat waar een bom viel die niet ontplofte, de Duitse bunkers die nu als woning worden gebruikt, het gebombardeerde huis in de buurt, het gebrek aan goede kleding en schoenen, de onderbroken schooltijd en de angst die zich op allerlei manieren en momenten manifesteert. Anne Marie is bang voor het geluid van overvliegende vliegtuigen, voor de machine die rioolputten leegzuigt, voor de zaagvis die zich in de slaapkamer schuilhoudt. En altijd blijken er weer kinderen en volwassenen te zijn die met hun verhalen die angsten aanwakkeren. En als het niet de mensen zijn, zijn het haar dromen die haar beangstigen. Maar ook allerlei zaken die in het leven van elk meisje van een jaar of acht een rol kunnen spelen, oorlog of geen oorlog, komen aan bod. Zo is er de band die ze met haar oma heeft, de hebbelijkheden van de kinderen in de klas, het leren zwemmen, de spelletjes die ze met haar vriendjes speelt en vooral haar grote vriendschap met Theo. Hij is een jongen met een ernstige handicap maar zo aardig voor Anne Marie dat je hem onmiddellijk in je hart sluit. Bovendien helpt hij haar om haar angsten te overwinnen. Het zijn allemaal herkenbare dingen.

Anne Takens vervult met dit boek een taak die alle ouders en grootouders op zich zouden moeten nemen, nl. hun kinderen en kleinkinderen vertellen hoe het er in hun jeugd aan toeging. Over de alledaagse dingen die de kinderen van nu kunnen toetsen aan hun werkelijkheid. Dit boek brengt de geschiedenis onder handbereik en op mensenmaat. Het is geïllustreerd met foto's uit de naoorlogse jaren. Een terechte keuze, want ze versterken de authenticiteit van het verhaal. [Herman Kakebeeke] Verberg tekst

Anne Takens, hier Anne Marie genoemd, vertelt over haar jeugd vanaf 1946, net na de Tweede Wereldoorlog. Ze is dan acht jaar en altijd bang, al is de oorlog voorbij. Bij oma voelt ze zich echter veilig. Zij wordt verliefd op Theo, de 'schreeuwjongen', die arm is zoals zoveel kinderen. Als Theo's moeder tbc krijgt, gaat hij tot de zomer naar een kindertehuis aan zee. Als hij terug is, hoeft zij niet meer bang te zijn. Anne schreef een waargebeurd verhaal, dat lang geleden speelde en vooral door ouderen herkend zal worden (levertraan, pindachinees). Anne heeft echter een rijke fantasie en is weer even echt kind, dat merk je. Ze geeft het dagelijkse leven van die tijd treffend weer. Achterin staan een nawoord, in de vorm van een e-mail van Anne aan de lezers en vragen aan de lezers. Ruim voorzien van passende zwart-witfoto's, ook op de voorkant. Deze uitgave is bestemd voor lezers vanaf ca. 10 jaar (AVI-E5).