Het zesde deel over een nog steeds uitdijende (telkens met dertien verdiepingen) boomhut, nu met 78 verdiepingen. Ook nu weer zijn Andy en Terry de bewoners en de makers van het verhaal. Er is wederom een deadline voor het schrijven van een (dit) boek en een aankondiging van het volgende deel (met 91 verdiepingen). Onderwerp is (naast de dertien nieuwe verdiepingen) het maken van een Boomhut-film waarbij de filmmaker alleen geïnteresseerd blijkt in Terry en niet in Andy. Verder spelen spionerende koeien een belangrijke rol. Ook in dit deel zijn er meer tekeningen dan tekst, wat het boek erg aantrekkelijk maakt voor tegenstribbelende lezers (die opeens heel snel een boek uit zullen lezen). De humor is niet alleen geschikt voor kinderen, maar zeker ook voor volwassenen leuk. Vanaf ca. 9 jaar.

Daar zijn ze weer, Andy en Terry. Zes boeken schreven hun naamgenoten al over hen en in elk boek krijgt hun waanzinnige boomhut er dertien verdiepingen bij. Het recept is intussen bekend: veel karikaturale illustraties die het voortdurend overnemen van de schaarse tekst, twee vrienden door dik en dun die wonen in een boomhut (de gedroomde schuilplaats van elk kind), een losse verhaallijn vol knotsgekke sprongen en talrijke uitvindingen die je zo gek niet kan bedenken (van een combineermachine die dieren mengt tot een krabbelatorium). Dat alles gieten de auteurs in een recht-voor-de-raap taaltje met veel overdrijvingen, versterkers (‘megaberoemd’ en ‘superbeveiligd’) en nieuwe, gekke woordvondsten als ‘geëlektrihoornd’, ‘rechter Afhamerhoofd’ en ‘spionnenkoe’. De tekst is overigens knap vertaald door Edward van de Vendel.

In dit boek duikt meneer Megaberoemd op, die de avonturen van het gekke duo wil verfilmen, of toch die van Terry, want Andy wordt al meteen aan de kant gezet en vervangen door een aap, of is het een ‘gibbon’? Andy mag dan wel voortdurend zeggen dat die film hem niets kan schelen, hij probeert toch voortdurend een rol op te eisen. Dat zorgt voor heel herkenbare passages waarin de lezers sympathie kunnen voelen voor Andy of Terry. Bemiddelaar is zoals steeds hun vriendinnetje Jill, die erop wijst dat elk verhaal misschien ook een andere kant heeft. Al snel lopen zowel het verhaal als de geplande film helemaal uit de hand, eerst door Andy’s wilde onhandigheid en later door een kudde spionkoeien. Hoe dat uiteindelijk leidt tot ‘het Boek van het Boek van de Film van het Boek’, moet je zelf ontdekken.

Deze wervelende cocktail is allesbehalve origineel, de verhaalsprongen zijn zozeer gebaseerd op toeval dat je ze eindeloos zou kunnen uitbreiden. De uitspraak van Meneer Grootneus (die irritante uitgever die als een soort Big Brother alles in het oog houdt) klopt nog ook: Het is zelfs zo belachelijk dat het wel een van jullie boeken lijkt. Maar dat zal de talrijke enthousiaste lezers worst wezen. Zij amuseren zich te pletter met de knotsgekke kapriolen van het duo, waarbij ze even alle remmen los kunnen gooien. En dat een boek zoiets kan, is al wat waard.

Verberg tekst